ျဖိဳးျဖိဳးေဖ်ာက္ေဖ်ာက္နဲ့
ဟိုးတစ္ေခါက္ကလို
မိုးစက္တို့မသာယာခဲ့ ... ... ...
ဘာသာမဲ့မ်က္ရည္ေတြ
သက္ေသတည္
ရက္ေတြသည္ လဆီသို့
လမွ နွစ္ခ်ီေဝးခဲ့ျပီမို့
နွုတ္ခြန္းဆက္သံေလး
ၾကားေယာင္ေနေသးတယ္
ျပန္လည္ဆံုေတြ႔ ၾကပါဦးစို႔ ... ... ... !
အမွန္တကယ္ ေပ်ာ္ေမြ႔ ရာ
အျပာေရာင္ေကာင္းကင္ေအာက္က
အျပာေရာင္ ကြင္းျပင္ထဲ
ဘယ္ေတာ့မ်ား ျပန္ေရာက္နိုင္မွာလဲ? ? ?
စြဲလန္းတဲ့အိပ္မက္ေတြရယ္ ... ... ...
သံုးေထာင့္ရွစ္ရာ ေရျပင္ထက္က
ဒီျမိဳ႔ ေလးမွာ ငေမာက္က အစျပု
ပတၱျမားေတြ စုေဝးလို့
ေရွးဘုရင္တို့ နန္းသံုးမ်ိုးပင္
ဘုန္းေတာက္ျခင္း အနက္ေဆာင္
ခုထိေအာင္ ေပါက္ဖြားဆဲ ... ... ...
ကမၻာကသိဖို႔ ပတၱျမားေတြျဖန္႔ခိ်လို႔
အနုပညာပြင့္လင္းသာသူ တခ်ဳိ႕ ရဲ့ဇာတိ
ဝိပသနာ ျပန့္ပြားတဲ့ေနရာငယ္
ေအးလြန္းတယ္လို့သိခဲ့ ၾက ... ... ...
မေဝးလွတဲ့ ေဒသကို
လွမ္းခဲ့ဖို့ေတာ့ ၾကိဳးစားဆဲ
ဒီတစ္ေခါက္မ်ား ေရာက္ခဲ့မယ္ဆို
မိုးကုတ္မွာပဲ
အရိုးထုတ္ေတာ့မယ္လို့ ... ... ... ။
0 comments:
Post a Comment